از تو ای ترک ختن لعبت چین خوش تر نیست

نقشی از روی تو در روی زمین خوش تر نیست

هر که بیند رخت ای حور بهشتی گوید

کز سر کوی تو فردوس برین خوش تر نیست

تو همان طایر فرخندهٔ اوج شرقی

کز پرت شهپر جبریل امین خوش تر نیست

تا کسی سر به کمندت ننهد کی داند

که سواری ز تو در خانهٔ زین خوش تر نیست

جلوه کن جلوه که در شهر فروزان ماهی

از تو ای ماه فروزنده جبین خوش تر نیست

خنده کن که زخم دل خونین مرا

مرهم از خندهٔ لعل نمکین خوش تر نیست

تا بناگوش تو زد راه دل محزون را

هیچ در گوشم از آواز حزین خوش تر نیست

گر در آخر نفسم هم نفسی خواهی کرد

نفسی از نفس بازپسین خوش تر نیست

هر کجا می روم از گوشهٔ چشم سیهت

گوشه ای بهر دل گوشه نشین خوش تر نیست

چشم جادوی تو چون لاف کرامت نزند

زان که اعجازی از این سحر مبین خوش تر نیست

راستی خوردن می مایه عیش است و نشاط

ورکسی با تو خورد عیشی از این خوش تر نیست

ساقیا می به قدح کن که فروغی خوش گفت

دوری از دور ملک ناصردین خوش تر نیست

آن شه راد که در پیش کف در پاشش

کاری از بخشش درهای ثمین خوش تر نیست

تا ابد سلطنتش باد کز او سلطانی

پی آراستن تاج و نگین خوش تر نیست